Colonia Felina Torre Argentina.
(Torre Argentina Cat Sanctuary)
In mei zijn mijn man en ik met vakantie gegaan naar Rome en Florence. Het was de eerste keer dat we met een reisgezelschap in een bus met vakantie gingen. We zijn niet veel met vakantie geweest, maar de keren dat we zijn geweest regelden we alles zelf.
Alleen “we” is eigenlijk niet goed. Manlief zoeken naar iets en ik dan kijken of ik dat ook wel wil. Ik vind het maar wat fijn om dat aan hem over te laten. Ik kijk even wat voor opties er zijn en laat het regelen heerlijk aan hem over. Goede verdeling vind ik.
Maar wat ik nooit wilde was een busreis. Anderen die voor jou bepalen wanneer er gestopt gaat worden en al die mensen om je heen. Maar we hebben besloten om het dit keer zo te doen. Hoe zou dat zijn?
Nadat er veel was uitgezocht wilden wij het toch maar weer niet doen. We zouden naar Malta gaan. Daar wil ik al heel lang naar toe, maar elke keer zijn we toch weer ergens anders heen gegaan.
Eerst had hij dan Rome en Florence uitgezocht. Toen toch maar weer niet en dan naar Malta. Ja en dan kwam er nog een optie om naar Wenen, Boedapest en nog 2 plaatsen te gaan. Op een goed moment had hij 4 reizen uitgezocht. Hij wist het niet meer wat te doen, dus bracht ik mijn favoriete bestemming naar voren. Oké, laten we naar Malta gaan. Om een lang verhaal kort te houden: Malta werd het toch niet. We kwamen bij de eerste keuze uit. Rome en Florence.
We hebben onderweg heel wat gezien, maar zeker ook in Rome. Men had ons verteld dat het erg druk is in Rome, maar zo druk dat hadden wij ook weer niet verwacht. Op onze vrije dag in Rome hebben we heel wat gelopen om zo veel mogelijk te zien.
Nu had ik een aantal jaren geleden iets gehoord over een kattenopvang in het centrum van Rome. Dat wilde ik natuurlijk zien. Ik wist niet wat ik moest verwachten, maar het is heel apart. Toen we bij de ruïnes van een tempel waren gekomen hadden we een goed uitzicht waar de katten fijn konden vertoeven. Alleen was het zo warm dat er maar 2 katten binnen zicht lagen. Waar de rest lag zagen we in eerste instantie niet totdat we een trap naar beneden zagen. Daar kwamen we in een ruimte en daar lagen en liepen heel wat katten.
Deze ruïne is de plek waar volgens de overlevering keizer Julius Ceasar vermoord zou zijn, in de rug gestoken door Brutus. De ruïnes liggen onder straathoogte.
Het was een prima plek voor de talloze zwerfkatten. Of katten die worden afgedankt. Vaste bezoekers gaven de katten voedsel, maar de populatie breidde snel uit. De katten waren niet gecastreerd.
Twee dames hebben zo rond 1990 deze opvangplaats onder hun hoede genomen. Dit is de huidige kattenopvang geworden. Ook hebben zij er een opvang van gemaakt voor zieke katten. Het is opgericht met als voornaamste doel castreren en vaccineren van alle katten en het verzorgen van zieke, oude, afgedankte en gehandicapte katten.
Er zijn nu meer vrijwilligers die elke dag komen om de katten te verzorgen en te voeden. Indien mogelijk wordt er voor de katten een eigen thuis gezocht. Er is ook een “nursery”. Een ruimte waar de katten leven die om verschillende redenen niet meer naar buiten kunnen.
Ze doen ontzettend hun best om voor alle katten te zorgen. Er is nu ook een ontvangstruimte voor mensen die hier willen komen kijken. Vooral de toeristen.
Daarom zijn ze ook begonnen met allerlei souvenirs en andere benodigdheden. Ze verkopen echt mooie spulletjes.
Daarnaast zie je ook diverse mandjes, krabpalen en wegkruiphoekjes en de ruimte waar de zieke katten worden opgevangen.
Vrijwilligers vertellen over de kattenopvang en leiden je rond.
En zoals bij vele andere dierenopvangcentra moet dit allemaal gebeuren zonder een cent subsidie. Het is volledig afhankelijk van giften, de verkoop van kattensouvenirs, van adoptie op afstand en de bereidheid van vrijwilligers om te helpen.
Ik vond het een hele beleving. Natuurlijk wat spulletjes gekocht en gedoneerd. Gelukkig kan ik vanuit Nederland aan dit kattenasiel doneren.
Mocht je in Rome komen, ga dit kattenparadijs zeker bezoeken.
Deze reis kon niet meer stuk. Wij hebben heel veel gezien en genoten.
Een kleine kanttekening: elke ochtend was het vroeg opstaan om op tijd ergens naar toe te rijden.
De reden is dat een touringcar anders moet wachten nadat schoolbussen en eigen bussen vertrokken zijn.
Yvonne Van Kerchove